Το Αχίλλειο είναι μία από τις γνωστότερες βασιλικές επαύλεις της Ευρώπης και ίσως το σημαντικότερο αξιοθέατο αρχιτεκτόνημα της Κέρκυρας. Βρίσκεται στον οικισμό Γαστούρι, περίπου 10 χλμ. από την πόλη της Κέρκυρας. Χτίστηκε το 1890 αποκλειστικά για την Ελισάβετ (Σίσσυ), την πρώην αυτοκράτειρα της Αυστρίας και χρησίμευε ως το θερινό καταφύγιο της αυτοκράτειρας.

Λιστόν ονομάζεται ο πιο κεντρικός πεζόδρομος της Κέρκυρας, η πιο διάσημη «βόλτα» για τους Κερκυραίους. Βρίσκεται στη δυτική άκρη της Σπιανάδας, της μεγάλης πλατείας και οριοθετείται από αρχοντικά που σχηματίζουν μεγάλες καμάρες, αψίδες, στο τελευταίο τους πάτωμα. Οι καμάρες αυτές, που οι Κερκυραίοι τις λένε βόλτες, στεγάζουν σήμερα πλήθος καφετεριών και εστιατορίων, που κάνουν το Λιστόν το κέντρο της ζωής της Κέρκυρας για ντόπιους και επισκέπτες.

Το Λιστόν είναι το κέντρο όπου συναντώνται οι Κερκυραίοι κατά τις κοινωνικές τους εξόδους από τότε που δημιουργήθηκε, ενώ εκεί γίνεται και η περίφημη περιφορά των Επιταφίων τη Μεγάλη Παρασκευή, ένα από τα παραδοσιακά έθιμα του Κερκυραϊκού Πάσχα. Το πλακόστρωτο Λιστόν αποτελεί παράλληλα την κύρια είσοδο στα στενά καντούνια της Παλιάς Πόλης της Κέρκυρας.

Το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης της Κέρκυρας ιδρύθηκε το 1928 ως Μουσείο Σινο-Ιαπωνικής Τέχνης, μετά τη δωρεά της Σινοϊαπωνικής συλλογής του Γρηγορίου Μάνου στο ελληνικό κράτος. Έκτοτε, το Μουσείο υπήρξε πόλος έλξης για πολλές άλλες δωρεές, με αποτέλεσμα η συλλογή του να περιλαμβάνει σήμερα περίπου 15.000 έργα ασιατικής τέχνης από ιδιωτικές συλλογές και μεμονωμένες δωρεές αντικειμένων. Η δωρεά Χατζηβασιλείου το 1973, ειδικότερα, με την προσθήκη 400 έργων από την Ινδία, το Πακιστάν, το Θιβέτ, το Σιάμ και τη νοτιοανατολική Ασία, άλλαξε το αυστηρά σινο-ιαπωνικό προφίλ του Μουσείου και οδήγησε στη μετονομασία του σε Μουσείο Ασιατικής Τέχνης.

Σήμερα, το Παλάτι των Αγίων Μιχαήλ και Αγίου Γεωργίου στεγάζει το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης της Κέρκυρας, το μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα, αποκλειστικά αφιερωμένο στην τέχνη και τις αρχαιότητες της Ασίας. Σήμερα, χαίρει παγκόσμιας αναγνώρισης, με σπάνια αντικείμενα από τις συλλογές του να παρουσιάζονται σε διεθνείς εκθέσεις.